In 2011 en 2012 was ontslag met wederzijds goedvinden de meest toegepaste ontslagroute. De ontslagroute via de kantonrechter was de duurste route. Dit blijkt uit onderzoek van Panteia. Het onderzoek is uitgevoerd onder 3501 werkgevers die minimaal 5 werknemers in dienst hadden. De resultaten zijn met de periode 2004-2006 vergeleken.
Opzet onderzoek
Panteia heeft gekeken naar de totale kosten van de beëindigingsprocedure. Hierbij kun je denken aan kosten voor juridisch advies, tijdsbesteding, door de rechter opgelegde vergoedingen etc. Daarnaast keek Panteia naar de volgende vijf ontslagroutes:
1. Eenzijdige opzegging overheidsaanstelling (sector overheid en onderwijs/ambtenaren).
2. Ontslagvergunning via UWV.
3. Ontbindingsverzoek via de kantonrechter.
4. Ontslag op staande voet.
5. Ontslag met wederzijds goedvinden.
Belang wederzijds goedvinden toegenomen
Uit het onderzoek blijkt dat het belang van de beëindiging met wederzijds goedvinden de afgelopen jaren is toegenomen. In totaal werd 61 procent van de arbeidsovereenkomsten op deze manier beëindigd. In de periode van 2004-2006 was dit maar 26 procent. De routes via het UWV en de kantonrechter werden toen het meeste toegepast. Een verklaring voor deze verschuiving is dat, in tegenstelling tot de jaren 2004-2006, de beëindiging met wederzijds goedvinden in de meeste gevallen geen gevolgen heeft voor het recht op een WW-uitkering. Daarbij kost ontslag met wederzijds goedvinden gemiddeld ook minder.