Ik maak dagelijks als jurist bij De Nationale Adviesbalie veel mee op arbeidsrechtelijk gebied. Ik begrijp dat de belangen van werkgever en werknemer anders kunnen liggen. In mijn onderhandelingen hou ik hier zoveel mogelijk rekening mee.
Verschillende uitgangspunten werkgever en werknemer
Wat me opvalt bij een ontslagonderhandeling is dat een werkgever zakelijk reageert, terwijl de werknemer vol met emoties zit. Tja, dan is een beetje begrip van een werkgever voor de ontstane situatie soms wel handig. Zo had ik laatst een onderhandeling waarbij werknemer bijna 30 dienstjaren had. De werknemer was nooit ziek geweest, maar nu door het werk aardig versleten. Hij wilde er wel eerder uit om ook te voorkomen dat werkgever met onnodige kosten zou komen te zitten wanneer hij uit zou vallen. Werknemer wilde als het kon met vervroegd pensioen. Werkgever stelde een vaststellingovereenkomst op. Werknemer vroeg mijn advies hierover.
Advies van onze jurist
In het voorstel van de werkgever waren een aantal belangrijke punten niet opgenomen. Zo stond er geen beëindigingsvergoeding in en geen uitbetaling van de vakantiedagen. Dit was echt een afscheid zonder handdruk. Ik heb contact gezocht met de ingehuurde HR adviseur van de werkgever. Er was absoluut niets mogelijk. ‘Werknemer wil weg, nou bij deze. Hij mag blij zijn dat we zo met hem meedenken’ was het antwoord. Daar sta ik dan, me compleet te verbazen over deze botheid. De zakelijke benadering van de werkgever ten opzichte van de werknemer die zich altijd voor de volle 100% heeft ingezet voor zijn werkgever en hopelijk nog wat jaren in redelijke gezondheid mag genieten van een pensioentje. Ondanks dat ik professioneel ben en ook een mening van een werkgever wil respecteren, deed dit mij wel wat. Temeer omdat de HR adviseur hier geen enkele boodschap aan had: Zo deed hij dat altijd en hij had al jaren ervaring. Hij voelde situaties feilloos aan. Ik heb gepraat als Brugman, situaties geschetst, doemscenario’s benoemd bij deze man. Uiteindelijk is het me gelukt wat voor elkaar te krijgen zodat de werknemer tevreden kon zijn. Maar toch. Soms begrijp ik werkgevers dus niet. En dat zal ik ook nooit gaan doen bij een opstelling als deze van werkgever. De werknemer kon gelukkig het verschil tussen een ingehuurde kracht ten opzichte van zijn werkgever wel onderscheiden. Een wijze man, waarover uit zijn beoordelingsgesprekken van al die jaren naar voren kwam dat hij zo empatisch was. Hij zou deze HR adviseur nog veel kunnen leren.
Goedwerkgeverschap eindigt namelijk niet bij een einde dienstverband!