Een man wilde op vakantie naar Turkije. Het bedrijf waar hij werkt is tijdens de zomerperiode een aantal weken dicht. In het arbeidscontract staat dan ook dat alle werknemers deze drie vastgestelde weken vrij zijn. De man wilde echter een weekje eerder op vakantie en legde dit voor aan zijn werkgever. Helaas kreeg hij geen goedkeuring. Toch trok hij zich hier niets van aan en stapte in het vliegtuig, met als gevolg: ontslag op staande voet.
Vakantie-aanvraag afwijzen?
Iedereen heeft het recht om vakantie-uren op te nemen. Dit moet je aanvragen bij de werkgever. De werkgever moet goedkeuring geven. In de meeste gevallen kan dit, maar soms kan een werkgever de aanvraag afwijzen. Dit kan alleen met een goede reden. In het bovenstaande verhaal had de werkgever de aanvraag afgewezen. Met als redenen: hij mag voor en na het collectieve verlof geen extra dagen vrij nemen. Dit is ook op deze manier opgenomen in de arbeidsovereenkomst.
Code oranje
Los van het feit dat de man eerder op vakantie wilde, wilde hij ook nog eens naar Turkije. Op het moment dat dit speelde stond Turkije op code oranje. Dit zou betekenen dat de man na de reis ook nog eens twee weken in quarantaine zou moeten en in totaal dus 6 weken afwezig zou zijn. Voor de werkgever was dit onacceptabel. De werkgever gaf dan ook aan dat dit voor eigen rekening zou zijn en dat het ernstige gevolgen zou kunnen krijgen als hij zonder toestemming vertrekt. De man kiest er echter voor om toch te gaan. Er wordt bevel gegeven dat hij zo spoedig mogelijk terug moet komen naar het werk. De man is twee dagen later nog niet terug en dus is hij op staande voet ontslagen.
De man vecht ontslag aan
De man is het er niet mee eens. Hij geeft aan dat hij een mondelinge toezegging heeft gekregen voor het extra verlof. Zijn bewijs is dat een collega hem een fijne vakantie heeft gewenst. Zij was financieel medewerker en dus dacht hij hiermee toestemming te hebben. De financieel medewerker ontkent dit. Hij stapt naar de rechter en wil dat het ontslag wordt ingetrokken. Ook eist hij een vergoeding van ruim 430.000 euro, of tenminste zijn transitievergoeding waar hij recht op heeft.
Rechter geeft werkgever gelijk
De man heeft niet genoeg bewijs dat zijn aanvraag is goedgekeurd. In de mails is duidelijk dat de directeur van het bedrijf en de HR-afdeling zijn aanvraag hebben afgewezen. Daarin is ook goed te lezen dat ze hem hebben gewaarschuwd. Hierdoor geeft de rechter de werkgever gelijk, het ontslag blijft en de proceskosten moet de man zelf betalen.