Een werknemer krijgt ontslag op staande voet omdat hij meerdere keren re–integratiewerkzaamheden heeft geweigerd. Ondanks dit wijst de kantonrechter hem toch een ontslagvergoeding toe.

Re-integratiewerkzaamheden

De werknemer kwam in 2007 in dienst bij een restaurant als afwasser/ schoonmaker. Toen er in 2017 een grote renovatie plaatsvond heeft de werkgever ervoor gezorgd dat de werknemers vervangende werkzaamheden konden verrichten. Dit gold ook voor deze werknemer die in de housekeeping aan het werk kon. In 2018 gaat het mis. De werknemer meldt zich ziek met
schouder/armklachten. Na een paar maanden vindt de bedrijfsarts dat de werknemer wel weer langzaam aan de slag kan en re-integratiewerkzaamheden kan gaan verrichten.

Re-integratieverplichtingen

De werkgever spreekt met hem af dat hij gaat beginnen met zijn re-integratiewerkzaamheden en geeft hierbij ook aan dat hij dit verplicht is. De werknemer heeft hier echter bezwaar tegen en komt zijn verplichten ook niet na. Nadat de werknemer zich een aantal keren niet aan de afspraken houdt besluit de werkgever zijn loon stop te zetten. Dit helpt niet. Er volgens meerdere gesprekken en de werknemer krijgt meerdere kansen om aan de slag te gaan met de re-integratie, maar werkt nergens aan mee. Uiteindelijk besluit de werkgever over te gaan tot ontslag op staande voet.

Dringende reden?

De dringende reden voor het ontslag, is dat de werknemer – ondanks diverse waarschuwingen – geen gehoor heeft gegeven aan de oproep om zich te melden bij de werkgever zijn re-integratiewerkzaamheden te starten. De werknemer daarentegen verwijt de werkgever dat hij eenzijdig een andere functie heeft aangeboden, die voor hem fysiek te belastend is. Hij is het niet eens met het ontslag op staande voet en stapt naar de kantonrechter. De kantonrechter is het hier niet mee eens. Er is volgens de kantonrechter geen sprake van een eenzijdige functiewijziging. Ook kan in redelijkheid van de werknemer gevraagd worden om (re-integratie)werkzaamheden te verrichten. De werknemer heeft constant geweigerd om mee te werken aan de re-integratie. Hierdoor is er inderdaad een goede reden voor ontslag op staande voet, besluit de kantonrechter.

Helft transitievergoeding

Doordat hij op staande voet is ontslagen, heeft hij geen recht op een transitievergoeding. Aangezien de werkgever heeft aangegeven dat hij gedurende zijn dienstverband van 11 jaar altijd goed heeft gefunctioneerd. Dit is voor de kantonrechter een goede reden om het onaanvaardbaar te vinden dat de man geen enkele vergoeding mee krijgt. De kantonrechter kent daarom een vergoeding toe van € 5.405,50 bruto. Dat is de helft van de wettelijke transitievergoeding die de werknemer normaal gesproken mee zou krijgen.